In de levendige straten van Amsterdam, waar diversiteit de norm is, heeft Jelle zijn plek gevonden. Als arts op de spoedeisende hulp geniet hij van de openheid die de stad biedt, een schril contrast met de knusse, maar soms begrensde gemeenschap van Hengevelde, waar hij zijn jeugd doorbracht.
“Er is in mijn ogen geen ‘normaal’ meer, althans niet als het gaat om hoe iemand zich voelt, kleedt of op wie iemand valt,” zegt Jelle. Hij legt uit dat sinds zijn coming-out, hij meer en meer beseft dat normen en waarden over respect en menselijkheid gaan en niet over wie je liefhebt of hoe je je kleedt. “In Amsterdam maken mensen zich minder druk over wat anderen doen. Dat is mijn nieuwe normaal.”
Jelle spreekt over een geleidelijke transformatie die leidde naar zijn coming-out toen hij negentien was. Het was een zoektocht naar zelfontdekking die in een stroomversnelling terecht kwam toen hij voor zijn studie naar Groningen verhuisde. “In Hengevelde heb ik een hele leuke en goede jeugd gehad en opgroeien in een dorp is in veel opzichten waardevol, maar ik merkte toen ik in een stad ging wonen hoe bekrompen sommige opvattingen in Hengevelde zijn. Daar was voor zover ik wist bijna iedereen hetero, waardoor ik het idee had dat je er behoorlijk alleen voor staat als je ‘anders’ bent. In Groningen zag ik voor het eerst meer diversiteit, zonder dat mensen daar direct iets van vonden,” herinnert Jelle zich.
Een tijd lang was Jelle in Hengevelde de ‘’doodnormale heteroseksuele jongen’’, terwijl hij er in Groningen steeds meer achter kwam dat hij daar meer zichzelf kon zijn. Dit dubbele leven was soms ingewikkeld voor Jelle, maar door contact met mensen die al ‘uit de kast’ waren en een luisterend oor boden, vond hij na zijn eerste studiejaar in Groningen toch de moed om open te zijn over wie hij is. “Het horen van persoonlijke verhalen van verschillende mensen die hetzelfde door hebben gemaakt, zorgden ervoor dat ik mij steeds meer comfortabel voelde over het feit dat ik anders was,” vertelt Jelle. “Het voelde als een enorme stap, maar ook als het begin van volledige openheid.”
Jelle merkt op dat hoewel Hengevelde opener wordt, bijvoorbeeld met evenementen zoals een dragrace tijdens de zomerfeesten, het begrip van wat ‘normaal’ is nog steeds beperkt is. “Voor mijn gevoel is het nog steeds erg moeilijk om van de norm af te wijken, niet alleen op het gebied van seksualiteit,” zegt hij. “Als jongen ga je naar de kroeg, drink je bier, zit je op voetbal en kom je met een vriendin thuis. Als je dat niet doet, word je soms raar aangekeken en kan je het gevoel krijgen dat hetgeen wat jij doet minder geaccepteerd is. Zo kan ik me nog een moment herinneren dat mijn teamgenoten vroegen of het wel goed met me ging, toen ik in de voetbalkantine een glas fris bestelde in plaats van een biertje.” Jelle denkt dat in kleine gemeenschappen op dat gebied nog veel winst te behalen valt. “Het leven is veel leuker is wanneer niet iedereen hetzelfde is. Als iedereen wat meer van elkaar accepteert, durven mensen sneller zichzelf te zijn,” concludeert hij.
“Scholen en organisaties zoals Joe kunnen een belangrijke rol spelen. Ze kunnen jongeren blootstellen aan diverse onderwerpen en een gespreksplatform bieden,” stelt Jelle. Hij gelooft dat voorlichting en toegankelijk jongerenwerk essentieel zijn voor het normaliseren van diversiteit, met name in de kleine gemeenschappen, omdat daar vaak nog veel taboe en onwetendheid heerst over bepaalde onderwerpen.
Als hij terugkijkt, had Jelle het fijn gevonden wanneer hij op jongere leeftijd iemand had gehad die af en toe gewoon even naar hem kon luisteren. “Het gaat niet zozeer om advies, maar om de bevestiging dat wat je voelt normaal is en dat het oké is om je eigen pad te volgen,” zegt Jelle. “Joe kan de plek zijn waar jongeren zoals ik zich gehoord en begrepen voelen, waar de deur open staat en de drempel om online of in het echt contact te zoeken laag ligt,” vervolgt hij.
Jelle benadrukt het belang van zichtbare symbolen van acceptatie, zoals de regenboogvlag, vooral in meer traditionele omgevingen zoals voetbalclubs. “Het geeft een gevoel van veiligheid en acceptatie,” legt hij uit. “Het is een zeer klein gebaar, maar als ik als ergens kom waar een regenboogvlag hangt, krijg ik direct het gevoel dat ik daar welkom en geaccepteerd ben.
Jelle droomt van een toekomst waarin iedereen zichzelf kan zijn. “Er is nog altijd een lange weg te gaan, maar elke stap richting meer openheid en acceptatie is een stap vooruit,” zegt hij hoopvol.
Ben jij, net als Jelle, op zoek naar een plek waar jouw verhaal, vragen en gevoelens er echt toe doen? Joe is er voor jou. Vind ons op joe-indehof.nl en volg ons op Instagram @joeindehof. Dit is de plek waar je je hart kan luchten; geen vraag of verhaal is te gek.
Wil jij ook je verhaal doen in een interview om andere jongeren te inspireren? Neem contact met ons op!
We schrijven blogs over allerlei onderwerpen. We houden rekening met de actualiteit en bespreken de zaken die niet besproken worden. Heb je zelf een onderwerp waarover je meer wil lezen? Of wil je misschien wel zelf een blog schrijven? Stuur een appje of vul het contactformulier in.
Mishandeling en misbruik zijn onderwerpen waar je liever niet aan denkt. Maar het is belangrijk om te weten wat het is, hoe je het herkent, en vooral hoe je hulp kunt krijgen als jij of iemand die je kent hiermee te maken heeft. Wat is mishandeling en misbruik? Mishandeling en misbruik kunnen op verschillende manieren... [ lees meer ]
Vandaag duiken we in de wereld van geld: hoeveel verdien je en wat doe je ermee als het eenmaal op je bankrekening staat? Zet je iets apart en ga je flink sparen of koop je direct de nieuwste iPhone? Of je nu net je eerste baan hebt, je zorgen maakt over geld of gewoon nieuwsgierig... [ lees meer ]
Joe Joe! Zit jij eraan te denken om een tussenjaar te nemen? Top idee! Of je nu net je diploma hebt gehaald, even pauze wilt van je studie of gewoon de wereld wilt ontdekken, dan kan een tussenjaar echt iets voor jou zijn. Wat is een tussenjaar? Een tussenjaar betekent letterlijk dat je er een... [ lees meer ]
